De Deken

De snelste manier om met een WIP af te rekenen is toch wel... uithalen. Nadat ik een prachtige sjaal voor mijn moeder had gemaakt (Tokyo, klik) wilde ik van dit patroon De Deken maken voor ons nieuwe huis (ja, wéér een verhuizing). Bij Trollenwol in Driebergen de Supersoft gekocht in prachtige kleuren en aan de slag gegaan.

The quickest way to handle a WIP is to rip it. After I made a beautiful shawl for my mum (Tokyo, click)  I wanted to use this pattern for an afghan. The Afghan for our new home. I bought Supersoft wool at Trollenwol in wonderful colors and just started.

Maar gaandeweg ging ik twijfelen. Werd hij wel groot genoeg? Is dit garen wel geschikt, is het niet te dun? Kortom, het belandde onderin mijn mand. Maanden later begon ik een Kal met een aantal vriendinnen (daarover later meer) en koos uiteindelijk voor een kleur Supersoft die eigenlijk bedoeld was voor De Deken. Laaiend enthousiast, helemaal mooi. Maar wat doe je dan met je deken? Uithalen, en voor de wol nieuwe plannen maken. Je snapt dat het alweer bruist en borrelt.

I started to doubt this choice after a while. Was it big enough? Was it the right yarn? Well, it stayed in my knitting basket for months. A few weeks ago I started a KAL with some friends (tell you more later) and for that I chose one of the colors of the Supersoft. It is lovely, wonderful, so happy with it. But what about The Afghan? Rip it out, and make new plans for all that lovely yarn. 
 
Maar nu ik de foto's gemaakt heb... vind ik De Deken eigenlijk tóch wel mooi. Slik. De kleuren

passen perfect in onze woonkamer, het patroon is eenvoudig maar mooi, en zo over de witte stoel... Ik ga nog eens nadenken. En net als schrijven schrappen is, is breien ook vaak uithalen en opnieuw beginnen. Toch?

But now I made pictures to show you... I do like The Afghan better. Much better. Sigh. The colors are perfect for our room, the pattern is simple and lovely, and draped on that white chair... I have to think again. Starting over? What do you think?